مدارس هوشمند و عادی تفاوت‌های زیادی دارند که هر کدام ویژگی‌ها، مزایا و معایب خاص خود را دارند. با گسترش تکنولوژی در حوزه‌های آموزشی،دایاموز و مدارس هوشمند به عنوان یک مدل نوین در برابر مدارس عادی مطرح شده‌اند. در ادامه، به بررسی تفاوت‌های مدارس هوشمند و عادی پرداخته می‌شود.

۱. استفاده از فناوری و تجهیزات هوشمند

اصلی‌ترین تفاوت میان مدارس هوشمند و عادی، استفاده از فناوری‌های نوین در فرایند آموزشی است. در مدارس هوشمند، تجهیزاتی نظیر تخته‌های هوشمند، تبلت‌ها، کامپیوترها و اینترنت پرسرعت وجود دارد که به دانش‌آموزان و معلمان این امکان را می‌دهد تا از منابع دیجیتال برای یادگیری استفاده کنند. در این مدارس، امکان دسترسی به انواع نرم‌افزارهای آموزشی و ویدیوهای تعاملی فراهم است. این در حالی است که در مدارس عادی، فرایند تدریس بیشتر به روش‌های سنتی و کاغذی متکی است و استفاده از فناوری‌ها در حداقل خود قرار دارد.

۲. مدل یادگیری و روش‌های آموزشی

در مدارس هوشمند، یادگیری به شیوه‌ای تعاملی‌تر صورت می‌گیرد. معلمان می‌توانند از نرم‌افزارهای آموزشی و محتوای چندرسانه‌ای استفاده کنند تا مطالب به شکلی جذاب و مؤثر به دانش‌آموزان ارائه شود. به‌علاوه، امکان استفاده از روش‌های یادگیری تطبیقی فراهم است، که در آن سیستم‌های هوشمند، سطح یادگیری هر دانش‌آموز را تشخیص می‌دهند و بر اساس آن، مطالب متناسب را ارائه می‌کنند. در مقابل، در مدارس عادی بیشتر از روش‌های یادگیری سخنرانی و کتاب‌های درسی استفاده می‌شود که دانش‌آموزان را به رویکردهای ثابت آموزشی محدود می‌کند.

۳. ارزیابی و پایش پیشرفت دانش‌آموزان

در مدارس هوشمند، پیشرفت دانش‌آموزان به‌طور مستمر و دقیق‌تر پایش می‌شود. این مدارس از نرم‌افزارهای ارزیابی استفاده می‌کنند که می‌تواند نتایج عملکرد دانش‌آموزان را در طول سال ذخیره کند و تحلیل دقیقی از نقاط قوت و ضعف آنان ارائه دهد. همچنین، اطلاعات به راحتی با والدین به اشتراک گذاشته می‌شود تا آن‌ها بتوانند به صورت مستمر در جریان پیشرفت فرزندان خود قرار گیرند. اما در مدارس عادی، ارزیابی به صورت دوره‌ای (به‌ویژه در امتحانات پایان ترم) صورت می‌گیرد که گاهی نمی‌تواند تحلیل کاملی از وضعیت پیشرفت دانش‌آموزان ارائه دهد.

۴. ارتباط معلمان، دانش‌آموزان و والدین

در مدارس هوشمند، ارتباط بین معلمان، دانش‌آموزان و والدین به واسطه ابزارهای آنلاین بهبود یافته است. والدین می‌توانند از طریق سامانه‌های مدیریتی و پلتفرم‌های آموزشی آنلاین در جریان تکالیف، نمرات، و وضعیت حضور و غیاب فرزندانشان قرار گیرند. این در حالی است که در مدارس عادی، بیشتر ارتباط از طریق تماس‌های تلفنی و جلسات حضوری صورت می‌گیرد که محدودتر و در دسترس کمتری است.

۵. انعطاف‌پذیری در آموزش

مدارس هوشمند به دلیل استفاده از بسترهای آنلاین و ابزارهای دیجیتال، امکان ارائه آموزش‌های انعطاف‌پذیرتر را دارند. به‌عنوان مثال، اگر دانش‌آموزی نتواند در کلاس حاضر شود، می‌تواند از محتوای آنلاین استفاده کند. همچنین، با استفاده از کلاس‌های مجازی و ضبط ویدیوها، دانش‌آموزان می‌توانند به محتوای آموزشی دسترسی بیشتری داشته باشند و حتی پس از کلاس به مرور آن بپردازند. این مزیت در مدارس عادی به ندرت وجود دارد و دانش‌آموزان مجبورند به حضور فیزیکی در کلاس‌ها وابسته باشند.

۶. پیشرفت شخصی و مهارت‌های تکنولوژیکی

دانش‌آموزانی که در مدارس هوشمند تحصیل می‌کنند، مهارت‌های دیجیتال و تکنولوژیکی بیشتری را به دست می‌آورند. استفاده از تبلت‌ها، رایانه‌ها و نرم‌افزارهای آموزشی، آن‌ها را با تکنولوژی‌های روز آشنا می‌کند و مهارت‌های لازم برای کار در جامعه مدرن را تقویت می‌کند. این در حالی است که در مدارس عادی، آموزش فناوری محدودتر است و بیشتر به دروس سنتی محدود می‌شود.

۷. هزینه‌ها و دسترسی

یکی از نکات مهم دیگر، تفاوت هزینه‌های مدارس هوشمند و عادی است. به دلیل نیاز به تجهیزات پیشرفته و زیرساخت‌های فناوری، هزینه‌های مربوط به راه‌اندازی و نگهداری مدارس هوشمند بیشتر است. این موضوع ممکن است محدودیت‌هایی برای برخی از دانش‌آموزان ایجاد کند و دسترسی به این مدارس را کمتر کند. مدارس عادی با هزینه‌های کمتر، به دانش‌آموزان بیشتری در نقاط مختلف کشور خدمات ارائه می‌دهند.

۸. محیط یادگیری و انگیزش دانش‌آموزان

در مدارس هوشمند، محیط یادگیری به دلیل استفاده از تکنولوژی‌های تعاملی و جذاب‌تر، انگیزش بیشتری برای دانش‌آموزان ایجاد می‌کند. مطالعات نشان می‌دهد که دانش‌آموزان در مدارس هوشمند علاقه و توجه بیشتری به مطالب آموزشی دارند، زیرا از ابزارهای چندرسانه‌ای و شبیه‌سازی‌ها برای تفهیم بهتر مفاهیم استفاده می‌شود. در مدارس عادی، محیط آموزشی معمولاً ساده‌تر و رسمی‌تر است و ممکن است برای برخی دانش‌آموزان انگیزش کافی ایجاد نکند.

نتیجه‌گیری

به طور کلی، مدارس هوشمند با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، تجربه یادگیری را تعاملی‌تر، دقیق‌تر و انعطاف‌پذیرتر کرده‌اند و به دانش‌آموزان کمک می‌کنند تا با مهارت‌های روز فناوری آشنا شوند. اما این مدارس به دلیل هزینه‌های بالا و وابستگی به زیرساخت‌های پیشرفته، هنوز نتوانسته‌اند جایگزین مدارس عادی شوند. هرچند مدارس عادی با روش‌های سنتی خود به تربیت و آموزش دانش‌آموزان می‌پردازند، اما نیاز به ارتقاء و همگام‌سازی با تکنولوژی روز در آن‌ها بیش از پیش احساس می‌شود.